Bemmel/Nijmegen – Onheilspellende kunst in een ziekenhuis. Het is geen alledaagse combinatie, maar in de St. Maartenskliniek in Nijmegen deinzen ze er niet voor terug. In Het Rondeel, het restaurantgedeelte van het ziekenhuis exposeert momenteel de Bemmelse fotograaf Rob Sweebe met soms ronduit naargeestige foto’s.

Een foto van een blinkend gepoetste bolide voor een verpauperd pand hangt er bijvoorbeeld naast een afbeelding van een afgeleefd lichaam in een kraakpand of foto’s van muren vol graffiti. “Het is esthetiek van het verval”, legt Sweebe uit. “Lelijkheid kan soms heel mooi zijn, maar wel treurig”. Sweebe fotografeert de lelijkheid niet louter om haar esthetische waarde. “Ik ben een sociaal geëngageerde fotograaf met in mijn exposities een neiging tot het documentaire. In mijn foto’s leg ik niet alleen de verpaupering vast, maar ook het mentale verval; de onachtzaamheid voor onze omgeving bijvoorbeeld de schade aan het milieu”.

Heel fraai komt dit naar voren in de serie Caroline met foto’s van een mooie jonge vrouw in een uitgeleefd kraakpand. Het contrast werkt heel poëtisch en tegelijkertijd laat de schoonheid van het model het verval van het gebouw des te schrijnender tot uiting komen.

Het valt overigens nog niet mee om pittoreske panden te vinden die kunnen dienen als omgeving voor een fotoreportage, vertelt Sweebe.
“Vaak kun je er niet in komen, of is het artistiek niet interessant. Het pand in mijn serie Helpless bijvoorbeeld, over een Rubensiaans naakt in een slooppand, kwam ik in Huissen tegen, op de hoek tegenover restaurant De gulle goedzak”.

Het is overigens niet louter treurigheid wat de klok slaat op de expositie in de St. Maartenskliniek. Sweebe is ook een begeesterd natuurfotograaf. In Bemmel kennen ze hem als de fietsende fotograaf. “Als je fietst ben je dicht bij de natuur. Ik heb de spullen altijd bij me en als ik iets moois zie, kan ik gelijk stoppen en een foto maken”. Het zijn met name de oevers van de rivieren die de fotograaf in Sweebe fascineren. “De oevers zijn zo verschillend allemaal; hebben allemaal hun eigen specifieke uitstraling”.

De tentoonstelling in Nijmegen is de eerste tentoonstelling met werk van Sweebe in zijn thuisomgeving. Sweebe heeft al in diverse plaatsen geëxposeerd, van Parijs tot München en van Amsterdam tot Antwerpen, maar nog nooit in de buurt en dat steekt de kunstenaar enigszins. “Ik hoor heel vaak van mensen dat ze altijd zo’n eind moeten reizen om mijn werk te zien, nooit is het eens in de buurt, terwijl dat toch goed kan. Een belangrijk tentoonstellingsadres als de Nijmeegse schouwburg bijvoorbeeld, heeft nog nooit wat van mij geëxposeerd. Ook andere instellingen in de buurt laten het tot nu toe afweten en niet alleen voor mij, maar voor meer regionale kunstenaars”.

Sweebe hoopt dan ook dat de Nijmeegse tentoonstelling tot meer naamsbekendheid leidt voor de kunstenaar in de regio. De eerste reacties op de tentoonstelling zijn heel positief. Sweebe: “Ik kreeg een veel grotere respons dan ik had verwacht, vooral gezien mijn eerste pogingen te exposeren. Ik heb overigens in mijn tentoonstelling wel degelijk rekening gehouden met het publiek. In een galerie is er meer mogelijk dan in een restaurant en kun je scherpere, meer uitdagende foto’s laten zien en een brutalere ruigere techniek. De foto’s uit de serie Helpless zijn bijvoorbeeld typisch galeriefoto’s”.

Sweebe exposeert nog tot 24 juni in de St. Maartenskliniek. De openingstijden zijn dagelijks van 10:00 tot 21:00 uur, za. en zo. vanaf 13:00 uur.

Ruud Vermaas

9 juni 2004